Πώς βιώνω τη θεραπεία μου για την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή: Μια προσωπική εμπειρία για τα δικά μου βήματα προς την ελευθερία

Είναι πια αποδεκτό από το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής κοινότητας ότι η πιο αποτελεσματική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της ΙΨΔ είναι η Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία και πιο συγκεκριμένα η ψυχολογική μέθοδος που ονομάζεται Ε.μΠ.Α (Έκθεση με Παρεμπόδιση της Αντίδρασης). Σύμφωνα με αυτήν, ο πάσχοντας μαθαίνει να έρχεται αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του φόβους και τις ιδεοληψίες του ενώ ταυτόχρονα παρεμποδίζει τους καταναγκασμούς του.

Για εμένα προσωπικά η διαδικασία αυτή εξελίχτηκε σε δυο στάδια: Το πρώτο στάδιο λάμβανε χώρα μία φορά την εβδομάδα με τη θεραπεύτρια μου, με την οποία είχαμε εντοπίσει τις ιδεοληψίες που με ταλαιπωρούσαν καθώς και τους αντίστοιχους καταναγκασμούς που τις ακολουθούσαν. Με βάση αυτά, καταστρώναμε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπισή τους με βάση την Ε.μΠ.Α. Το δεύτερο στάδιο περιλάμβανε την καθημερινή και εντατική εξάσκηση που έκανα στην Ε.μΠ.Α μεταξύ των συνεδριών, η οποία προσαρμοζόταν στις διαφορετικές μορφές που έπαιρνε η ΙΨΔ μου. Φαντάζομαι το έχετε ζήσει κι εσείς! Αυτή η τόσο ύπουλη διαταραχή δε σε κάνει ποτέ να βαριέσαι με την ποικιλία, με την οποία μπορεί να εμφανιστεί!

Αυτό το στάδιο της θεραπείας, λοιπόν, αν και εντατικό, συχνά ψυχικά εξουθενωτικό και εξαντλητικό με βοήθησε σε έναν πολύ σημαντικό βαθμό να ελέγξω κάπως τη ‘‘Λερναία Ύδρα’’ που για εμάς τους πάσχοντες είναι η ΙΨΔ.  Σταδιακά,  μετά από κάποιους μήνες θεραπείας, σταμάτησαν να ξεπετάγονται καινούρια ‘‘θηρία’’. Έπαιρνα σιγά-σιγά εγώ το πάνω χέρι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχα θεραπευτεί πλήρως. Είχα όμως κατακτήσει μια δεξιότητα, ήξερα τι έπρεπε να κάνω, είχα στα χέρια μου το emergency kit για τις δύσκολες στιγμές όταν αυτές εμφανίζονταν.

Καθώς περνούσε ο καιρός ένιωθα πως είχα φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Ήμουν ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα, ταυτόχρονα όμως αισθανόμουν, καθώς πλησίαζα στα πιο δύσκολα για εμένα μονοπάτια, ότι η πρόοδός μου επιβραδυνόταν. ‘Ένιωθα ότι είχα ‘‘κολλήσει’’ και ότι δεν μπορούσα να κάνω το επόμενο βήμα, παρόλο που προσπαθούσα το ίδιο εντατικά. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχε φτάσει η στιγμή να συμβουλευτώ τον ψυχίατρό μου και να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή σύμφωνα με τις οδηγίες του. Δεν έκανα καμία δεύτερη σκέψη. Δεν έχω προσωπικά κανένα ταμπού με τη φαρμακευτική αγωγή όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο ή βοηθητικό από τους ειδικούς. Πραγματικά η φαρμακευτική αγωγή με βοήθησε ουσιαστικά να ‘‘ξεμπλοκάρω’’ και η θεραπεία μου πήρε ξανά τον δρόμο της. Από εκείνο το σημείο και μετά, η βελτίωσή μου ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Προσωπικά δεν περίμενα ποτέ να κάνω αυτή την πρόοδο. Μάλιστα, αν έπρεπε να δώσω σχηματικά ένα ποσοστό στην βελτίωσή μου θα έλεγα ότι ένιωθα ότι είχα θεραπευτεί κατά 90%. Κάποιος θα έλεγε: «Ωραία, λοιπόν έφτασες στον προορισμό σου»!  Κι όμως τότε ήταν η στιγμή που έπρεπε να αναμετρηθώ με τη μεγαλύτερη πρόκληση. Είχα αποκτήσει την εμπειρία της διαδικασίας, ήξερα τους ‘‘κανόνες’’, έπρεπε όμως να προχωρήσω ακόμα πιο βαθιά. Ήταν η στιγμή που έπρεπε να ταράξω τα νερά δυνατά μια τελευταία φορά προτού βιώσω τη νηνεμία. Γιατί όμως όλα αυτά;

Ο λόγος είναι ότι, για να αντιμετωπίσω οριστικά την ΙΨΔ, πρέπει να αλλάξω στάση ζωής! Πρέπει να αφεθώ, να συμφιλιωθώ με το γεγονός ότι κι εγώ και όλοι μας -πάσχοντες και μη- πρέπει να μάθουμε να ζούμε μόνο με έναν τρόπο, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει άλλος. Να ζούμε όλοι αποδεχόμενοι ότι δεν υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα για τίποτα και για κανέναν. Πρόκειται για μια νέα στάση ζωής, μια νέα πεποίθηση που πρέπει να κάνω δική μου. Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία ότι είναι άθλος να αλλάξω κάτι τόσο δομικά δικό μου όσο η στάση ζωής που για χρόνια έχω υιοθετήσει, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την απόλυτη λύτρωσή μου αυτό το τέρας. Ύστερα από δύο σχεδόν χρόνια θεραπείας βρίσκομαι σε αυτό το τελευταίο στάδιο. Συνεχίζω να δουλεύω εντατικά και καθημερινά για να κατακτήσω αυτή τη νέα στάση ζωής, να αποδεχτώ ότι ναι μεν θα πρέπει να ζήσω χωρίς 100% βεβαιότητα, αλλά τουλάχιστον θα ζω ελεύθερα, δεν θα βρίσκομαι μόνιμα εγκλωβισμένη στα δίχτυα της ΙΨΔ!