Με ποιους τρόπους αντιμετωπίζεται η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή;
Δύο είναι οι κύριες μέθοδοι θεραπείας της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής: η Ψυχοθεραπεία και η Φαρμακοθεραπεία, είτε η καθεμία μόνη της είτε συνδυαστικά, ανά περίπτωση. Για την Φαρμακοθεραπεία (τη θεραπεία δηλαδή μέσω της λήψης ενός φαρμακευτικού σκευάσματος) απαιτείται αξιολόγηση και τακτική παρακολούθηση από Ψυχίατρο.
Η ψυχολογική θεραπεία της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής
Σε ό,τι αφορά τη Ψυχοθεραπεία, η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία έχει βρεθεί ότι ωφελεί περισσότερο τα άτομα με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Η θεραπεία αυτή τα διδάσκει νέους και αποτελεσματικούς τρόπους για να αντιμετωπίζουν τις ιδεοληψίες και τις καταναγκαστικές πράξεις που χαρακτηρίζουν τη διαταραχή. Πιο συγκεκριμένα, στη θεραπεία αυτή, το άτομο μαθαίνει να έρχεται αντιμέτωπο με τους φόβους του μέσω μίας ψυχολογικής μεθόδου, η οποία ονομάζεται Έκθεση με Παρεμπόδιση της Αντίδρασης (ή Ε.μΠ.Α για συντομία). Η Ε.μΠ.Α, της οποίας ο ρόλος στη θεραπεία της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής είναι κομβικός, συνοπτικά περιλαμβάνει δύο εξίσου σημαντικά μέρη: (α) την σταδιακή και επαναλαμβανόμενη Έκθεση του ατόμου στις καταστάσεις που του προκαλούν το αίσθημα της αμφιβολίας και της επικείμενης απειλής, και (β) την Παρεμπόδιση της Αντίδρασης, δηλαδή την παρεμπόδιση της εκτέλεσης των καταναγκαστικών πράξεων ή της αποφυγής.
Η Ε.μΠ.Α είναι βαθμιαία και κλιμακούμενη, ξεκινάει δηλαδή από καταστάσεις που προκαλούν στο άτομο μέτριο βαθμό δυσφορίας και προχωράει σε ολοένα πιο δύσκολες καταστάσεις. Στα αρχικά στάδια της θεραπείας, η Ε.μΠ.Α γίνεται με τη στενή καθοδήγηση του θεραπευτή πάνω σε στόχους που τίθενται από κοινού, ενώ στη συνέχεια, καθώς το άτομο εξοικειώνεσαι με τη μέθοδο αυτή, ο ρόλος του γίνεται πιο ενεργός και συχνά πιο αυτόνομος. Ενδέχεται για τις ανάγκες της Ε.μΠ.Α η θεραπεία να χρειαστεί να γίνει σε πραγματικές καταστάσεις, εκτός γραφείου, όπως για παράδειγμα στον χώρο του σπιτιού του θεραπευόμενου ή σε μέσα μαζικής μεταφοράς.
Ποια είναι η συχνότητα της ψυχολογικής θεραπείας;
Η συχνότητα των συνεδριών είναι συνήθως μία με δύο φορές την εβδομάδα για τα περισσότερα άτομα, κάποια άτομα όμως χρειάζονται πιο εντατικές συνεδρίες, ανάλογα με τη βαρύτητα και την έκταση της διαταραχής συνήθως στα πρώτα στάδια της θεραπείας τους. Προκειμένου να περιορίσουμε τις πιθανότητες υποτροπής της διαταραχής-ιδιαίτερα σε περιόδους ψυχοπιεστικές για το άτομο (ανεργία, ασθένεια, θάνατος οικείου ατόμου, γέννηση ενός παιδιού, μετακόμιση, κ.α.)- καθώς η θεραπεία πλησιάζει προς την ολοκλήρωσή της, ο θεραπευτής διδάσκει στο άτομο τεχνικές πρόληψης πιθανής υποτροπής στο μέλλον. Εξάλλου είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι όση περισσότερη εξάσκηση κάνει κανείς με τη μέθοδο Ε.μΠ.Α στη διάρκεια της θεραπείας του, τόσο μικρότερο κίνδυνο υποτροπής διατρέχει.
